Dus we gaan opnieuw voor een nestje van Caoilfhionn.
Door de baarmoederontsteking na het vorige nest was er toch wat onzekerheid,
dus toen Caoilfhionn loops werd trokken we naar de dierenarts voor een echo te laten maken.
Gelukkig bleek de baarmoeder volledig in orde te zijn en kregen we groen licht.
Na de echo volgde dan ook een eerste progesteronmeting.
De waarde stond nog heel laag dus moesten we pas 3 dagen later terug voor een nieuwe meting.
zogezegd zo gedaan, progesteron opnieuw gemeten.
De waarde was intussen goed omhoog geschoten en Caoilfhionn had haar eisprong reeds gehad.
Advies: De volgende dag, vrijdag 1 april dekken. Indien dat niet zou
lukken zeker de dag erna.
1 april? Was dit nu een vroege 1 april grap of was het echt?
Tjah, onze honden hebben er altijd al de datums weten uit te kiezen.
Dus de plannen werden gemaakt, de eigenaar van de reu werd op de hoogte gebracht en de route werd gepland.
En dan was het weerbericht op tv. Morgen 1 april voorspellen we winterse neerslag. Kans op 2 tot 5 cm sneeuw.
SNEEUW!!! Sneeuw in april? Nee dit moest wel een grap zijn.
's morgens 4 uur ging de wekker, ik had de vroege shift. Ideaal, dan was ik op tijd thuis om de trip naar Duitsland aan te vangen.
Gelukkig, er lag geen sneeuw, ik was dus gerust. Tijdens het werk begon het wat te sneeuwen, maar al snel smolt die alweer.
En zo vertrok ik op vrijdagnamiddag om 14u30. Eerst naar Limburg, waar ik mijn vader ging oppikken.
Ik had hem meegevraagd omdat ik toch best al wel moe was na een week in de vroege shift te staan.
Na een half uur file op de brusselse ring...ja hoe kan het ook anders,
kon ik eindelijk doorrijden en kwam ik dus met wat vertraging in limburg aan.
Caoilfhionn mocht even de auto uit, pootjes eens strekken, plasje doen, even gewoon vrij.
Een kwartiertje later vertrokken we dan eindelijk naar Duitsland.
Halverwege de trip begon het weer licht te sneeuwen en tegen dat we op onze bestemming kwamen lag er al een mooi laagje.
Caoilfhionn was blij dat ze uit de auto kon en had weinig oog voor haar romeo Thore. Spelen en rondrennen was alles wat zo wou.
tjah, persoonlijk was ik ook gewoon blij eindelijk uit de auto te zijn.
Na 20 minuutjes spelen, heb ik haar even bij me genomen, zodat ze wat rustig werd en dan kwam het al snel tot een koppeling.
De afspraken voor de volgende dag werden gemaakt en rond 21uur konden we terug richting Limburg rijden.
De sneeuw lag ondertussen al met een mooi laagje op de weg wat het er niet makkelijker op maakte.
Rond 1uur 's nachts waren we dan eindelijk terug in Limburg.
Caoilfhionn mocht nog even buiten rondlopen dat ze haar pootjes terug kon strekken, maar gezien de kou wou ze toch liever naar binnen.
Wat een dag! Wat een 1 april grap.
Zaterdagochtend na een rustige deugddoende nacht gingen we eerst een korte wandeling maken in het park.
Rond 11u30 vertrokken we terug richting Duitsland waar we Sabine en Thore opnieuw troffen.
De honden gingen opnieuw los in de open tuin en ja hoor Caoilfhionn begon weer gewoon wat te spelen.
Ik probeerde intussen wat foto's te maken, wat niet zo simpel was. Opeens renden ze de tuin uit, het veld in en verdwenen uit het zicht.
omdat ze toch vrij lang weg bleven gingen we toch even kijken.
Blijkbaar houd onze meid niet zo van pottenkijkers want daar ver in het veld stonden Caoilfhionn en Thore gekoppeld.
Dit keer stonden ze ongeveer 25 minuutjes gekoppeld.
Nadien trok in nog enkele foto's van Thore, wat is het toch een knappe en lieve hond.
Wat ben ik Sabine dankbaar dat ik haar Thore, haar knappe, lieve, super werkhond heb mogen koppelen aan Caoilfhionn.
Onderweg terug naar Limburg nog wat foto's getrokken van een boom, achja, ik vond het een mooie boom op een mooie locatie.
Ik denk dat de uren in de auto hun tol begonnen te eisen. Na de foto pauze trokken we verder.
Na enkele uurtjes rijden trokken we naar een gezellig dorpje waar we wat gingen drinken en uiteraard mocht Caoilfhionn mee.
Even een tussenpauze want het rijden was nog steeds niet optimaal, hier en daar lag nog een mooie laag sneeuw.
Uiteraard moest iedereen in het café even besnuffeld worden. Ze was heel flink en gedroeg zich heel goed.
Nog een korte wandeling terug naar de auto en dan trokken we verder voor de laatste 2 uurtjes.
We bleven opnieuw overnachten in Limburg en besloten dat we op zondag nog een uitstapje zouden gaan doen in Duitsland.
En zo was het dan zondag en trokken we opnieuw naar Duitsland.
We besloten richting Bad breisig te trekken waar je fijn kan wandelen naast de Rijn.
Caoilfhionn mocht ook even los en hield het niet bij wandelen alleen. Al snel wandelde ze de Rijn in en begon wat rond te spatten.
Toen er 2 ganzen voorbij zwommen besloot ze daar dan ook leuk achter te zwemmen en onze meid had heel even stoppen in de oren.
Al een heel eindje gezwommen, keek ze even achterom en besloot ze toch maar terug te komen, want ik stond toch al best ver van haar.
Terug bij ons mocht ze nog even terug het water in en vervolgens wandelden we verder.
Wat is een kortharige hond toch fijn. Na een kwartiertje was ze al terug droog.
Na de wandeling mocht ze nog even poseren voor enkele foto's. Ik probeerde haar aandacht te trekken met enkele geluidjes.
Kwaak kwaak was dus niet mijn beste zet. De ganzen zaten nog vers in haar geheugen en ipv mooi naar de camera te kijken,
sprintte ze naar het water. gelukkig kwam ze na een kort fluitsignaal al snel weer terug.
Inmiddels was het middag en kregen we honger. Caoilfhionn mocht mee op restaurant.
Na 5 minuutjes kwam ze er tot rust en ging ze slapen onder de tafel. Zo fier op mijn meisje.
Waar je ook komt, ze weet zich best te gedragen. Ik denk dat ze stiekem ook gewoon heel blij was met de 1 op 1 aandacht.
Thuis moet ze me delen met de andere hondjes.
Nog snel een ijsje en ja dat koekje vond ze best lekker. Zo'n klein verwennerijtje moet zo nu en dan eens kunnen.
Het was een leuke uitstap. Een goede afsluiter van een druk weekend.
Terug naar Limburg waar we onze spullen terug ophaalden. Caoilfhionn maakte er niet veel van, zij speelde gewoon fijn in de tuin,
en huppelde telkens achter me aan naar de auto, tot het moment dat ik de reisbench inlaadde.
Ja wanneer die de auto in gaat weet ze al best goed dat de uitstap afgelopen is en dat leek ze niet zo fijn te vinden,
want plots bleef ze vanop een afstand toekijken.
Ik moest dan ook meer dan 1 keer vragen of ze terug mee naar huis wou maar uiteindelijk sprong ze toch de auto in.
na 2 uurtjes rijden kwamen we eindelijk terug thuis. Kleine 2000km op de teller erbij.
Waar ik de eerste dag nog dacht, ah waarom kiezen onze honden er altijd de dagen uit.
Sneeuwt het 1 dag per jaar, kan je juist die dag op dekking vertrekken... Typsich iets voor onze meisjes.
Maar achteraf bekeken, had dat sneeuwlaagje wel iets feeërieks
en heb ik eigenlijk zeer genoten van het mooie licht ondergesneeuwde landschap.
Ik heb mijn gezin en andere hondjes zeer gemist, gelukkig kreeg ik wel leuke foto's van het thuisfront.
Toch moet ik toegeven dat ik ook heb genoten van de tijd alleen met Caoilfhionn.
Nu gaan we een maandje in spanning afwachten en hopelijk zien we dan enkele vruchtjes op de echo.
In de tussen tijd gaan we onze lieve Caoilfhionn alvast wat extra verwennen.
Wordt vervolgd...
Σχόλια